Tętniak w mózgu

Opublikował(a) Maciej Gielewicz dnia 24 października 2018 w kategorii Zdrowie, Zdrowie i uroda | 0 komentarzy

Silny ból głowy, nudności i wymioty, sztywność karku czy nawet utrata przytomności, to objawy, które mogą oznaczać, że nasz stan jest bardzo poważny. Właściwie wtedy już jest to stan zagrażający życiu. Nie należy bagatelizować go, lecz niezwłocznie udać się do lekarza.

Tętniak mózgu to bardzo poważny stan, który w początkowym stadium nie daje żadnych objawów. Dopiero gdy pojawiają się wyżej opisane dolegliwości można przypuszczać, że doszło już do pęknięcia tętniaka i zaczyna się walka z czasem. Jest to najbardziej niebezpieczna sytuacja, lecz najczęściej, dopiero gdy dochodzi do pęknięcia tętniaka orientujemy się, że jest już bardzo źle i trzeba udać się do lekarza. Wszystko dlatego, że w początkowej fazie choroby nie ma praktycznie żadnych wyraźnych objawów. Dopiero gdy rosnąc tętniak uciska nerwy, możemy zauważyć takie drobne oznaki jak powiększone źrenice, zaburzenia widzenia czy opadanie powieki.

Przyczyny i powstawanie

Krew do mózgu dostarczają tętnice. Ściana każdej składa się z kilku warstw. Jeśli z jakichś powodów jedna z warstw zostanie osłabiona lub pęka, pod wpływem ciśnienia krwi może wytworzyć się wybrzuszenie, zwane tętniakiem mózgu.

Tętniaka może mieć w zasadzie każdy, jednak do grup zwiększonego ryzyka możemy zaliczyć osoby z rozwiniętą miażdżycą, nadciśnieniem tętniczym, palaczy, osoby nadużywające alkoholu czy narkotyków. Ryzyko pojawienia się tętniaka rośnie wraz z wiekiem i może mieć również podłoże genetyczne. Szczególnie narażone są kobiety po 40 roku życia.

Rozpoznanie tętniaka w początkowym stadium jest bardzo trudne, ponieważ nie daje żadnych objawów. Zdiagnozować go można za pomocą rezonansu komputerowego lub angiografii tomografii komputerowej. Często wykrycie jest całkowicie przypadkowe i wychodzi przy okazji innych badań.

Rodzaje tętniaków

Rozróżniamy kilka rodzajów tętniaka:

Tętniak workowaty – najczęściej występujący. Zwykle umiejscowiony w okolicach koła tętniczego mózgu. Ma kilka centymetrów i kulisty kształt. Występuje u około 80% chorych.
Tętniak wrzecionowaty – występuje zwykle na tętnicy szyjnej wewnętrznej lub tętnicy podstawnej. Ma nieregularny, rozgałęziony kształt.
Tętniak prosowaty – zazwyczaj zlokalizowany na gałęziach tętnic w obrębie móżdżku.
Tętniak rozwarstwiający – najrzadziej występujący. Powstaje zwykle w wyniku urazu głowy.
Tętniak tworzący się w tylnej części mózgu stwarza większe zagrożenie dla zdrowia, niż ten, który lokuje się w przedniej części.

Leczenie diagnoza i rekonwalescencja

Sposób leczenia uzależniony jest od tego, czy doszło do pęknięcia tętniaka. Jeśli stwierdzono jego pęknięcie bardzo dużą rolę odgrywa czas. Zwykle określa się go do 72 godzin maksymalnie po pęknięciu. Krwawiącego tętniaka trzeba usunąć jak najszybciej.

Metodami operacyjnego usunięcia są: clipping (polega na „zaklipsowaniu” źródła krwawienia, czyli tętniaka), wrapping (obłożenie tętniaka masami plastycznymi), oraz trapping (wyłączenie tętniaka z obiegu, usunięcie).

Ogólny stan zdrowia pacjenta i umiejscowienie tętniaka decydują o doborze leczenia. Najczęściej wykorzystuje się metodę neurochirurgicznego klipsowania, która polega na operacyjnym otwarciu czaszki i wycięciu tętniaka, oraz embolizację, czyli zabieg wstawienia cewnika wypełnionego substancjami o działaniu rozpuszczającym w miejsce usuniętej zmiany.

Po wycięciu tętniaka pacjent zostaje uznany za wyleczonego, jednakże pozostanie pod opieką lekarza neurologa i będzie musiał co jakiś czas wykonywać okresowe badania, które sprawdzą, czy średnica tętniaka się nie powiększa.